Minęła połowa października, co oznacza, że wielkimi krokami zbliżają się jedne z nielicznych dni wolnych od szkoły. Uroczystość Wszystkich Świętych i Dzień Zaduszny są co roku szczególnie wyczekiwane przez uczniów. Melancholijne przemyślenia nad przemijaniem i śmiercią rozpoczynamy jednak na długo przed listopadem. O nieodłącznym motywie vanitas z dużym wyprzedzeniem przypominają nam zapełnione zniczami i wieńcami nagrobnymi półki w supermarketach. Niepokojącym zjawiskiem jest jednak to, że na regale obok cmentarnych dekoracji znaleźć można świecące dynie, zabawkowe pająki, kościotrupy, duszki i najróżniejsze diaboliczne kostiumy. Skąd się wzięła i czym tak naprawdę jest upiorna maskarada obchodzona 31 października przez miliony ludzi na całym świecie?
Żartobliwie mówi się, że najważniejsze polskie święta to Walentynki i Halloween, które w rzeczywistości nie są częścią naszej tradycji. Drugie z nich jest świętem przybyłym do nas z Ameryki w latach 90. XX wieku.
Sama nazwa Halloween pochodzi od wyrażenia All Hallows’ Eve, co oznacza Wigilię Wszystkich Świętych, a więc dzień poprzedzający 1 listopada, nazywany Hallowmass.
Halloween wywodzi się od celtyckiego obrzędu Samhain odprawianego przed naszą erą na terenach dzisiejszej Anglii, Irlandii, Szkocji, Walii i płn. Francji. Celtowie wierzyli, że 31 października (czyli wg ich kalendarza – ostatniego dnia w roku), duchy zmarłych odwiedzają ziemię. Odprawiane wówczas obrzędy można porównać do opisanych przez Mickiewicza, przedchrześcijańskich dziadów. Istotą obydwu z nich było bowiem obcowanie żywych z umarłymi.
Współczesne świętowanie Halloween polega m.in. na wycinaniu latarni z dyni, przebieraniu się za przerażające postaci oraz chodzeniu od domu do domu z hasłem „Cukierek albo psikus!”.
Na pierwszy rzut oka wydaje się to niegroźną zabawą, lecz z religijnego punktu widzenia praktykowanie tego zwyczaju może stanowić zagrożenie duchowe. Jak głosi Kościół – Halloween jest najważniejszym świętem dla współczesnych czcicieli szatana. Jest to noc, kiedy członkowie satanistycznych sekt przeprowadzają najważniejsze rytuały ku czci demonów.
Zatem czy uczestnicząc w zabawach przebierańców, nieświadomie bierzemy udział w praktykach poświęconych szatanowi? Jaką postawę wobec Halloween powinniśmy przyjąć?
W celu odpowiedzi na te pytania warto skorzystać z opinii ks. Wojciecha Węgrzyniaka – biblisty, adiunkta w Katedrze Egzegezy Starego Testamentu na Uniwersytecie Papieskim Jana Pawła II w Krakowie, sekretarza w Instytucie Nauk Biblijnych oraz cenzora archidiecezji krakowskiej.
„Halloween może być niebezpieczny – nie można ignorować opinii wielu ludzi Kościoła. Ale czym innym jest widzenie niebezpieczeństwa w święcie, a czym innym atak na święto. Przecież wszyscy wiemy, ile zła robi pieniądz i ile w nim diabła, ale to nie powód, żeby pracować za darmo! Twierdzenie, że zło istnieje w materii, jest mega heretyckie, bo to jest czysty dualizm, a nie wiara w to, że jest jeden Bóg i wszystko, co Bóg stworzył, jest dobre [również dynia]. Jeśli ktoś nie umie rozróżniać złego używania rzeczy od samych rzeczy, to powinien całe życie chodzić z opiekunem. […] Martwi mnie to, że zapominamy, że to my nadajemy sens rzeczom, tak jak Adam nadał imiona zwierzętom. Jeśli nadajemy czemuś wagę, to to staje się ważne. Skutek jest taki, że walcząc tak zaciekle z Halloween, przyczynimy się do tego, że święto to staje się tym, czym je nazywamy, bo samo z siebie takim na pewno nie jest. Swastyka nie była znakiem hitlerowców. Świat ją znał dużo wcześniej jako znak szczęścia i znało ją również Podhale pod nazwą «krzyżyka niespodzianego». To Niemcy, a po nich cała historia zawłaszczyła sobie całkiem niewinny znak. Oczywiście analogia jest przesadzona, ale paradoksalnie to walczący z Halloween przyczynią się do tego, że to, co było niewinne i obojętne, stanie się wyraźniejszym źródłem zła i działania szatana”.
Okazuje się więc, że udział w Halloween nie zawsze musi być grzechem wołającym o pomstę do Nieba. Najlepiej jest jednak kierować się słowami Pisma Świętego: „Unikajcie wszystkiego, co ma choćby pozór zła.” (1Tes 5, 22).
Julia Kenig
źródła zdjęć:
goo.gl/TDxP5C
goo.gl/DFf1nU
goo.gl/u5LG6d
goo.gl/SNXnWu
http://angielskisp18torun.blogspot.com/p/halloween.html
goo.gl/pqgWfD
Muszla 
Dodaj komentarz